11 juli 2016

11 JULI: MEER DAN EEN FEEST

Mochten wij honderd Vlamingen vragen hoe een elf juliviering moet georganiseerd worden, we zouden wellicht honderd verschillende antwoorden krijgen.

Op een dag zoals elf juli, bruist Vlaanderen dankzij de gezellige en ludieke activiteiten die mensen samenbrengen in een gemoedelijke, muzikale en culinaire sfeer. Ook dat is één van de vele uitingen van onze identiteit. Wie dan naar buitenkomt kan zich onder de Vlamingen begeven, de polsslag van de Vlaamse samenleving voelen.

De Guldensporenvieringen hebben door de jaren heen één grote gemeenschappelijke deler: het versterken van de Vlaamse identiteit, tegenover de artificiële Belgische non-identiteit.

Vanzelfsprekend waren vroeger de elf julivieringen bijeenkomsten zonder overheidssteun waar de Vlaamse grieventrommel nog eens werd geroerd en de Vlaamse politieke kaste wakker werd geschud door ze te confronteren met hun politieke beloftes en verantwoordelijkheid.

Hoe radicaal die vieringen ook waren, de beperkte actieradius van die oude Vlaamse beweging is één van de oorzaken dat vele elf julivieringen niet meer waren dan een radicaal onderonsje zondermeer.

De gulden middenweg

Elf juli hoort natuurlijk meer te zijn dan alleen maar een culinair en muzikaal volksfeest.

Het leent er zich toe om de politiek te evalueren. Geraken we verder dan gisteren? Want de toekomst, daar is het ons om te doen. En om toekomstgericht te zijn, moeten we verder durven varen dan de bekende kustlijnen. We willen dus vissen in het water zijn, dat wil zeggen zonder de beperkte radius van vroeger.

Daarom moeten we het belang van elf juli als officiële feestdag blijven  benadrukken. Dan geeft het Vlaams niveau een duidelijk signaal dat  Vlaanderen niet ondergeschikt is aan het federale niveau.

Dus laat ons feesten, maar laten we niet vergeten te werken! 11 juli behoort een dag te zijn van een gouden harmonie tussen vieren en plannen smeden.

JE